Laurentii - numquam solus incedes

Genealogie Laurentii

Numquam solus incedes

Inhoud

Stamboom

Voetnoten

¹ Zij was gedoopt op 26 maart 1765 in Zemst als dochter van Frans Sloots en Jeanne Marie Peeters (een naamgenote van de moeder van Jan Lauwens ). Zij had een naamgenote, geboren in Elewijt als dochter van Jan Sloots en Jeanne Van Calster, die in 1773 in Elewijt was gehuwd met Philip Muyldermans. Ook Sleuts, Sluyts.

²Ook Cordemans, Coremans en Kerremans in Elewijt. Het was mogelijk het derde huwelijk van Antoon.

Hombeeks-Leestse stamlijn - 1788 Lauwens-Sloots, Elewijt

Jan Lauwens werd gedoopt op 26 maart 1765 te Zemst als zoon van Frans Lauwens en Jeanne Marie Peeters. Hij huwde op 15 juni 1788 in Elewijt met Anne Marie Sloots¹. Getuigen bij het huwelijk waren vader Frans Lauwens en Jan Patri uit Hever.

Jan Lauwens was landbouwer op het Heiken nr. 114 in Elewijt. Anne Marie Sloots was eerder gehuwd met Antoon Cooremans². Anne Marie Sloots overleed op 15 januari 1832 in Elewijt. Jan Lauwens overleed in Elewijt op 5 januari 1836.

Ouderlijk gezin: Lauwens – Peeters, 1762 Zemst

Kinderen uit dit gezin:

· Jan Frans Lauwens werd gedoopt op 30 juli 1790 in Elewijt. Doopgetuigen waren Jan De Winter van Hever en Marie-Thérèse Lauwens uit Zemst.

Elewijt heeft een boeiend verleden

Elewijt is een deelgemeente van Zemst, net ten noordoosten van de Brusselse agglomeratie en ten zuiden van de stad Mechelen. Er zijn geen rivieren die het grondgebied doorkruisen, slechts enkele beken zoals de Barabeek die in het zuiden de grens vormt met Perk (aan “de Boekt”) en de Bergbeek die de grens vormt met Hofstade en Schiplaken.

In het verleden was de plaats flink bebost, en “wijt” is vermoedelijk een verwijzing naar het Germaanse “wido” of woud. “Ele” is mogelijk een verwijzing naar “edel” zoals we dat herkennen in Middelnederlandse woorden als “Elegasten”. De woongemeenschap is omringd door Hofstade, Weerde en Eppegem (bij Zemst), Berg (bij Kampenhout), Schiplaken (bij Hever-Boortmeerbeek), Boekt (bij Perk-Steenokkerzeel) en Houtem en Peutie (bij Vilvoorde).

In de Romeinse tijd was er een belangrijke nederzetting in Elewijt waar verschillende secundaire heirbanen kruisten. De vroegere Romeinse en Germaanse nederzettingen lagen noordelijk dan de hedendaagse woonkern. Archeologische vondsten spreken boekdelen.

Kaart: Elewijt op het kruispunt van enkele heirbanen in de Romeinse tijd. De kruising lag in de buurt van waar de huidge Tervuursesteenweg, Waversebaan en Diependaalstraat samen komen.

In de middeleeuwen vormde Elewijt samen met Perk een heerlijkheid die tot de 18^e eeuw bestond.

Er was al in de 12^e eeuw sprake van een motte of burcht op de locatie waar later het kasteel “Het Steen”³ zou komen. Omstreeks 1488 werd de woongemeenschap nagenoeg volledig verwoest. Van oorsprong was een domein dat de Berthouts toebehoorde (Land van Grimbergen), en nadien viel het onder de meierij van Kampenhout (Hertogdom Brabant). Het was ook een bedevaartsoord waar Sint-Hubertus werd vereerd en de jaarlijkse processie, die startte in 1603, wordt tot in onze tijd gehouden.