|
(c)
Laurentii.be Genealogie Laurentii Numquam solus incedes Inhoud Voetnoten 1 Tijdens
de middeleeuwen maakte de huidige provincie Luik deel uit van het veel
grotere Prinsbisdom Luik. Het prinsbisdom was oorspronkelijk een bisdom
waarover bisschop Notger in 980 van keizer Otto II
van het Heilige Roomse Rijk de heerlijke rechten kreeg en dus naast de
geestelijke macht ook de wereldlijke macht kon uitoefenen. Vanaf dat ogenblik
werd een deel van het bisdom Luik een prinsbisdom en genoot het immuniteit
onder bescherming van de keizer. Het was de facto een semi-zelfstandig land
geworden. 2 Er zijn vermeldingen o.m. in 1641. 3 Merk de gelijkenis met de hedendaagse 'Waalse' haan. De hanen en
chevron waren keel (rood) gekleurd. 4 Buiten de Europese context, is er ook een migratie van Libotte bekend
naar Canada (Quebec).
|
|
Blog - Libotte, Libot, Libon (Prinsbisdom Luik)
Verspreiding familienaam
Libot
De grootste
concentratie vinden we in 2008 op basis van de bevolkingsregisters in de
omgeving van Antwerpen (77) 2,
gevolgd door Genk (7) en Deinze (5), wat lijkt te wijzen op een oorsprong in
Antwerpen (...). Antwerpen-stad is goed voor 43 meldingen, en dat is meteen
de grootste concentratie. Er zijn geen vindplaatsen meer in Brussel, waar de
naam ook sporadisch voorkwam in de 17e eeuw, behoudens 2 meldingen in
buurgemeente Grimbergen. Libotte Libot lijkt een
"Vlaamse" schrijfwijze van de naam Libotte [fonetische
afleiding],
vermoedelijk ontstaan in Brussel of het taalgrensgebied omstreeks de
eeuwwisseling 17e-18e eeuw. Deze oorspronkelijke schrijfwijze komt nog steeds
vaker voor, vooral bezuiden de taalgrens, met als uitschieters in het noorden
Brussel (40), net boven de taalgrens (50+) en, in mindere mate, in de
omgeving van Kortessem - Sint-Truiden - Hasselt (10) en Antwerpen (6).
Bezuiden de
taalgrens is de concentratie het grootst in de omgevingen van Charleroi
(100), Luik (70), Namen (50) en Henegouwen (50). Liebaut Libaut
Ook dit zijn mogelijke
varianten, die nauwer aanleunen bij de oorspronkelijke Germaanse oorsprong. |
|
Op zoek naar de oorsprong van de familienaam Uit historische
vindplaatsen van de familienamen Libot (oudste vermeldingen gevonden in 1325 [Gerardo Libot] en 1327 ["de
Ham"] en in 1388, Luik) en (ouder) Libotte (oudste vermelding
gevonden in 1280 in Luik), hebben wij het vermoeden dat de familienaam in het
Prinsbisdom Luik ontstond, met significante migraties naar het westen en
noorden (hertogdom Brabant en Nederland,
en Atlantische kust Frankrijk). In Antwerpen kwam de naam Libot alleszins voor in 1735 (huwelijk
Frans Libot(te) en Anna Diels,
kinderen Elisabeth Catharina Libotte geboren op 12 juli 1736 en Cornelius
Libotte in Lille)2,
terwijl er oudere vermeldingen Libot en Libotte zijn ten noorden van de
taalgrens in de omgeving van Harelbeke
(1697, doopmeter Marie Margriet Libot), Kortessem (1698, huwelijk Willem Libotte met Maria Moers), Brussel (1658, huwelijk Willem Libot
met Barbara Caucien in Sint-Jacobs op de Coudenberg [in deze
Brusselse parochie komt de schrijfwijze "Libot" het meest voor,
nadien ook in de parochie Sint-Michiels - Sint-Goedele
bv. 1691 huwelijk Anne Marie Libot met Gerard Vande
Velde];
1664, huwelijk André Libot met Anne Gaspar in de Notre
Dame du Finistère; 1688, huwelijk Willem Schover en
Agnès Libot; 1705,
huwelijk Louis Libotte met Anne Françoise Boussifet, doopsels van Frans Libot op 20 oktober 1674 in
de Sint-Jacobskerk, van Peter Libotte in 1687 en
van Jacques Libotte in 1691, beide in de Capella kerk), Brugge (1726, huwelijk Hendrik Libotte
met Judith Vandewalle). In historische
Europese gegevens, kwam de familienaam "Libot" vaker voor in
Frankrijk aan de Atlantische kust (1087), waarvan 62% van de vindplaatsen dan
in het Noorden van Frankrijk grenzend aan België, tegenover vindplaatsen in
België (559), wat lijkt te wijzen op een oorspronkelijk Franse afkomst, maar
dat blijkt niet het geval wanneer we van de oorspronkelijke uitspraak met een
korte "o" uitgaan met klemtoon op de tweede lettergreep. Minder
waarschijnlijk lijkt de uitspraak met een lange "o" als
oorspronkelijke variant. Die zou ouder kunnen zijn, indien het een afleiding
van "Libaux" zou zijn, een familienaam
die al in 1275-1276 voorkwam maar die vandaag de dag nog slechts één maal
voorkomt in België (Doornik). De naam zou hoe dan ook oorspronkelijk een
afleiding kunnen zijn van een Germaans patroniem ("de zoon van
Libert/Liboud/Libout").
De familienaam Libon lijkt eerder een plausibele variant, ook qua
geografische spreiding. De afleiding
van Libon met doffe "o", kwam als variant
voor in de 16e eeuw in de omgeving van Luik [allicht onder invloed van het
lokale Waalse dialect en fonetisch aanleunend bij de Germaanse "ou"]. Andere ogenschijnlijk verwante familienamen
zijn Libotton (ouder, 1374, Luik) of Libois (1337 Montenaken)
waarbij de oorsprong een toponiem kan zijn (minder waarschijnlijk). Familienaam Libon,
mogelijk ontstaan als variant in de omgeving van Luik in de 16e eeuw
De familienaam Libon kwam vooral voor in de
omgeving van Luik (100+ vindplaatsen), en mindere mate in de omgeving van
Brussel (20), Moeskroen (14), Namen (12), Henegouwen (9), Charleroi (6) en in
Vlaanderen in Antwerpen (10) en Tongeren (5, nabijheid van Luik).
Libot in Europese context
De historische
vindplaatsen (records) voor Libot geven een ander beeld dan voor de volgens
mij oudere schrijfwijze Libotte. Wat blijkt voor de meer oorspronkelijke
familienaam Libotte, is dat deze veruit de meeste historische vindplaatsen
heeft in België. Dit laat toch vermoeden dat de familienaam eerder in België
(prinsbisdom) is ontstaan dan in Frankrijk. De spreiding van de naam Libot
aan de Atlantische kust, lijkt dan eerder een migratiebeweging vanuit België. Libotte in Europese context4
|
||||
|
|
|
|||||||
|
|
|
|||||||
|
|
|
