© Laurentii.be Genealogie Laurentii Numquam solus incedes Inhoud Voetnoten 1 Zie
gezin 2 Zie gezin 3 Zie ook geschiedenis heraldiek. © foto’s Hugo en Katrien
Lauwens, 2020 – J.W. Lauwens, Tienen, 2021. |
|
Blog - mei 2020- Het
familiewapen in 3D
Geschiedenis van het
familiewapen Het familiewapen werd goedgekeurd door het
Vlaams Heraldisch College in 2016 en mag worden gevoerd door de
afstammelingen van Joris Lauwerens en Christine Van Dormael, die in 1570
huwden in Mechelen Onze-Lieve-Vrouw. Dit is de stamlijn Hombeek-Leest. Het
wapen heeft een lange voorgeschiedenis en werd zorgvuldig samengesteld uit
oudere en destijdse elementen van familiewapens van voorouders. De zwanen gaan terug tot voorouder Odin
Lauwereyns van Diepenhede, gehuwd in Brugge in 1247, en zijn voorouders, de
heren van Cadsant. In de tijd klimt de stamboom terug tot het jaar onzes
heren 865. De (laurier)boom is een toevoeging van
latere generaties, na stamouder Odin, in het graafschap Vlaanderen. Eigen aan
de 14e tot de 16e eeuw, toen de families zich vestigden
in het hertogdom Brabant, werden de kleuren van het hertogdom hierin verwerkt
3.
|
|
Hoe het werkje tot stand kwam Willy heeft de tekening eerst op kalkpapier met de hand vergroot en
‘juist’ gezet. Dan werden de diepe delen 2cm uitgefreesd met de boven frees.
Het was harde eik: er sneuvelden drie freeskoppen. Rik ging vervolgens met
hamer en bijtel aan het werk en men zegt dat zijn gesakker soms “tot op
het hoogkoor van de Sint-Romboutstoren” was te horen. Rik is een meester
in diepliggend sculptuur en het resultaat was dan ook prachtig scherp
gesneden. Dan kon het schilderen beginnen. Carina en Willy begonnen aan de opbouw
van het complexe verfsysteem. Er moest zowel transparant, dekkend als
decoratief worden gedacht. Eerst nog drie lagen vernis om een goede hechting
en vulling te bekomen. Tussen de lagen werd telkens geschuurd met
fijnkorrelig schuurmateriaal. Willy heeft daar een aardje naar. De
gesculpteerde delen werden in een dekkend midden-grijs geschilderd. Die kleur
kon dienen als steunkleur voor het bladzilver, voor het keel (rood) en voor
het sinopel (groen). De delen die in bladgoud moesten komen werden okergeel
geschilderd. Het bladgoud en bladzilver leggen sprak de vaardigheid van
Carina aan. Over het procedé wijdt Carina liever niet uit. Het meest duurzame
“dubbel torengoud” en het fijnste bladzilver werden aangesproken. Willy
werkte af met de heraldische kleuren rood en groen. De rode lijnen, de zwanen
zonder bek en de naar hedendaagse normen wat merkwaardige laurierboom, geërfd
van oudere familiewapens, werden over het bladgoud geschilderd. De finishing touch was het patineren van het paneel. Willy heeft daar
een geheim recept voor. Dan werd afgewerkt met enkele lagen polyurethaan
versterkte vernis.
|
|||||||||||
|
|
||||||||||||||
|
|
||||||||||||||
|
|