© Laurentii.be

Genealogie Laurentii

Numquam solus incedes

Inhoud

Blog

Documenten

Foto's

Gezinnen

Stamboom

Startpagina

Thematisch

Verhalen

Verwante families

Voetnoten

¹ Zie ook gezinsreconstructies Antwerpen.

² Georges ‘Karel’ Lauwers had naast Frans Lauwers ook een zoon Georges ‘Pierre’ Lauwers, die de grootvader was van Pascal Lauwers die in 2020 bijdroeg tot dit verhaal. Georges ‘Pierre’ Lauwers was handelaar in koffie in Antwerpen, gehuwd met Marie Ghislaine Rooms.

³ Met bijzondere dank aan Pascal Lauwers, Calpe, ES, 2020.

⁴ Bronnen: o.m. CICM JPIC-LAC – 42 Avenida 11-25 Zona 5 – 01005, Ciudad de Guatemala; Missiën van Scheut, jg. 34, nr. 10, oktober 1926 (Missiehuis Brussel); De Volksstem (Digitaal krantenarchief) van 15 september 1926.

⁵ Feng Yu siang was geboren op 6 november 1882, en begon zijn militaire carrière al op zestienjarige leeftijd. In 1911 nam hij deel aan de opstand tegen het Qing koningshuis, werd gevangen genomen en sloot zich in 1914 aan bij het regime van Yuan. Hij liet zich in 1914 methodistisch-episcopaal dopen. Na een wisselende carrière waarin hij dan weer van zijn militaire rang werd beroofd, dan weer opnieuw geïnstalleerd, op een gegeven moment nipt executie voor verraad vermeed, ontpopte hij zich als een tegenstander van andere religies zoals het boeddhisme (1927). Hij zou de Beijing Coup van 1924 mee hebben georchestreerd. Hij leed een nederlaag in januari 1926 in de zogenaamde Anti-Fengtian oorlog en verloor de controle over Bejing. Hij zou zich datzelfde jaar aansluiten bij het ‘nationale revolutionaire leger’ van Chiang Kai-shek, van wie hij zich in 1929 distantieerde. Hij was vice-premier van China tussen 1928-1930 en was meestal geallieerd met, en soms tegenstander van, Chiang Kai-shek na de Japanse inval in 1933. Na de tweede wereldoorlog verbleef hij onder meer in de V.S. en was hij een criticaster van Chiang. Hij overleed op 1 september 1948 bij een scheepsbrand op de Zwarte Zee, op weg naar de Sovjet-Unie. Het is nooit uitgeklaard of dit een politieke moord was, en of hij in de laatste Jaren voor zijn overlijden neigde naar het communisme. Mao Zedong zou hem met eer herbegraven in 1953 in Shandoing. Zijn weduwe Li Dequan diende als Minister van Gezondheid in de Volksrepubliek China. Al in oktober 1926 verdachten de Scheutisten hem van bolsjewistische sympathiën (…).

⁶ Merk dat de plaatsnamen na de communistische revolutie vaak van naam zijn veranderd. Hoe dan ook zijn de plaatsnamen in 1926 vaak benaderende Frans-Nederlandse klanknabootsingen van Chinese namen.

Foto Scheutisten uit private collectie (Public Domain, 1900) – Foto collectie museum van de Scheutisten te Brussel, 2006 – Foto Dihua Street Market, Tatung, van Allentchang, 2007 onder Creative Commons licentie (GNU Free documentation license, version 1.2 – Bron: Wikimedia). – Foto’s Frans Lauwers 1926 uit collectie Pascal Lauwers, Calpe, ES.

Verhalen - 1898 - Florent Lauwers, missionaris in Mongolië (Antwerpen)

Florent Lauwers werd geboren op 23 februari 1874 te Antwerpen als zoon van Filip Lauwers en Colette Reypens¹. Dit moet een zeer religieuze familie zijn geweest, want zowel Florent als zijn oudere broer Jozef, werden priester. Twee zonen van een nog oudere broer, Karel, zouden ook voor het priesterambt kiezen, en één van deze neven, Louis, zou in het voetspoor van 'nonkel pastoor' Florent naar China trekken als missionaris. Een andere neef, Floris, werd kloosterling. Florent Lauwers werd priester gewijd op 25 juli 1898 en vertrok enkele maanden later op 8 september 1898 naar Mongolië. Hij was missionaris van Scheut in China ('Vaticaan van Ningsia', China). Hij zou overlijden te Sleidinge, een deelgemeente van Evergem, op 22 september 1939, bij het uitbreken van de tweede wereldoorlog.

Afbeelding: niet nader gedateerde groepsfoto van Scheutisten net voor hun vertrek naar China.

Verhalen - 1926 – Pater Frans Lauwers, vermoord in China (Antwerpen)

Uit deze periode kennen we ook pater Frans Lauwers, een missionaris van Scheut die sinds 1923 in China missionaris was, en die op 20 augustus 1926 te Teon-Sou-Mou, in de provincie Guangdong in China (Centraal-Mongolië), werd vermoord door soldaten. Frans Lauwers was amper 27 jaar oud toen hij om het leven kwam. Hij was geboren te Antwerpen op 14 februari 1899 als zoon van de Antwerpse koopman Georges Lauwers^2, vermoedelijk een verwante van de hoger vermelde Florent Lauwers, en Marie De Wit. Frans Lauwers was priester gewijd in Scheut op 24 september 1922, en was naar China vertrokken op 7 augustus 1923. Hij kwam uit een zeer godsdienstige familie die meerdere religieuzen telde. Ook zijn zus Lucie trad in het klooster en was onderwijzeres bij een Antwerpse congregatie. Frans Lauwers had school gelopen in het Onze-Lieve-Vrouwecollege in Antwerpen, “bij de Jezuïeten”.

In 1916 had hij studies aangevat in Scheut, waar hij in 1917 zijn geloften aflegde. Hij was priester gewijd in 1922 door Monseigneur De Wachter, hulpbisschop van Mechelen. Via Marseille vertrok hij naar Tientsin in 1923. Hij studeerde er eerst 8 maanden Chinees om vervolgens in het vicariaat Si-wan-tze⁶ (Tchagar) terecht te komen en vervolgens in T’eou-sou-mou, ten noorden van (Yu) Ta-tung, onder provinciaal Adolph Brou die uit Kortrijk afkomstig was. OP het eind van 1925 telde de missie meer dan tweeduizend gelovigen en er waren drie scholen voor jongens en drie scholen voor meisjes.

Missionarissen lieten vaak het leven als gevolg van ziekten als tyfus. In een aantal gevallen werden ze koelbloedig vermoord. Het was E.H. Van Oost die bericht liet van het overlijden van Camille Ruyffelaert, vermoord door rovers, en van Frans Lauwers, vermoord door soldaten van het Rode Leger terwijl zij terugtrokken naar het oosten. Op hun terugtocht had het Rode Leger naar verluid de streek geplunderd en brand gesticht. Merkwaardig genoeg werd het leger aangevoerd door de methodistisch-christelijke (‘protestantse’) generaal Feng-Yu-Hsiang⁵. In Che-pa-sou-mou⁶ was pater Deleu beroofd van alles, op de kleding na die hij droeg. In Ha-eul-to-lo-kai had pater Pierre De Boeck een sabelslag gekregen, in Mel-koelîng-tze waren gebouwen afgebrand en waren Franciscaanse missionarissen maar net op tijd kunnen ontsnappen terwijl een twaalftal gelovigen waren gedood. In Ou-hao was de Chinese priester gevankelijk weggevoerd door soldaten. Niet alleen de troepen van Feng Yu Siang waren de booswichten, ook die van rivaliserende krijgsheren als Mandchouric Tchang-tso-lin deden hun duit in het zakje.

Foto’s: missionaris Frans Lauwers in 1923-1926^3. Frans Lauwers,  missionaris van Scheut, was één van de “40 martelaren van het CICM”, Congrégation du Coeur Immaculé de Marie, of de Congregatie van het Onbevlekt Hart Maria^4. Negen confraters kwamen op gruwelijke wijze om het leven tijdens de opstand van de boksers in 1900: · E.H. Ferdinand Hamer uit Nijmegen, gefolterd en levend verbrand op 24 juli 1900. · E.H. Jozef Segers uit Sint-Niklaas, levend begraven op 24 juli 1900. · E.H. Amand Heirman uit Berlare, en Jan Mallet uit Hechtel, gemarteld tot de dood op 13 augustus 1900.

· E.H. Désiré Abbeloos uit Opwijk, Jozef Dobbe uit ’s Hertogenbos, André Zijlmans uit Waalwijk, levend verbrand in hun kerk op 22 augustus 1900, samen met andere gelovigen.

· E.H. Remi Van Merhaeghe uit Waregem werd vermoord op 13 december 1901. Met hem werd E.H. Henri Bongaerts uit Tongerlo-Bree aangevallen. Henri Bongaerts overleed aan zijn verwondingen op 23 december, enkele dagen voor de Kerst van 1901.

· Roversbenden waren verantwoordelijk voor de dood van E.H. Achiel Soenen uit Poelkapelle op tweede kerstdag 1923; E.H. Kamiel Ruyffelaert uit Eine op 12 augustus 1926 (Zijn overlijden werd, met foto, op hetzelfde moment gemeld als dat van E.H. Frans Lauwers); E.H. Frans Lauwers werd op 20 augustus 1926 vermoord; E.H. Leo Van den Bossche uit Opbrakel op 10 september 1927.

· Japanse soldaten doodden E.H. J. Dangreau uit Oostende op 15 januari 1939. Naar verluid trad hij als bemiddelaar op voor Chinese christenen tijdens de Chinees-Japanse oorlog.

· Negen paters werden gedood onder het communistisch regime na de Tweede Wereldoorlog: E.H. Jozef Feeraert uit Anderlecht werd door de “Rode Garde” in de gevangenis omgebracht op 25 juni 1947; E.H. Constant Dom uit Broechem kwam op 16 september 1947 om het leven in de gevangenis; E.H. Oscar Conard uit Marchienne-au-Pont, die nota bene de Boxersopstand in 1900 had overleefd, stierf in de gevangenis op 31 december 1947.

· E.H. Petrus Tchang (een Chinese confrater) werd doodgemarteld op 8 januari 1948; E.H. Piet Van Esser uit Hunsel onderging eenzelfde lot en overleed op 14 februari 1948; E.H. Kamiel Vandekerckhove uit Ingelmunster kwam om het leven in juni 1949; E.H. L. De Smedt uit Sint-Niklaas overleed in gevangenschap op 24 november 1951; E.H. Jozef Verhaert uit Vorselaar eveneens, op 31 juli 1949; alsook E.H. Jozef Vos uit Herk-de-Stad op 15 oktober datzelfde jaar.

De lijst van martelaren eindigde niet begin jaren vijftig van de vorige eeuw. Nog andere leden van de congregatie zouden in de komende decennia hun leven laten terwijl zij hun roeping volgden.

Verhalen - 1934 - Louis Lauwers, pater-missionaris in China en priester-professor (Antwerpen)

Louis Lauwers werd geboren op 28 juni 1909 te Antwerpen als zoon van Karel Lauwers en Florence De Meyer. Hij had een oudere broer (mogelijk twee) die voor priester leerde en twee 'nonkels' pastoor, alsook een jongere broer die kloosterling werd, en trad in 1927 toe tot de Missiecongregatie van Scheut om later als missionaris van Scheut in het toenmalige China te werken, in het spoor van zijn nonkel Florent. Deze congregatie werd gesticht in 1862 door pater Theophiel Verbist van "Het Onbevlekt Hart van Maria". De bijnaam "missionarissen van Scheut" kreeg de congregatie omdat hun eerste woning gelegen was aan de Ninoofsesteenweg in de wijk "Scheutveld" te Anderlecht. Doel was de evangelisatie van China. Dit oorspronkelijke Missiehuis van Scheut, werd een museum met tal van voorwerpen uit China (Ninoofsesteenweg 548, 1070 Brussel).

Afbeeldingen: Ta tung nu en museumstukken uit het museum van de Scheutisten te Brussel.

Pas toegetreden tot de congregatie, werd hij als novice zwaar ziek met een dubbele longontsteking die hem bijna fataal werd. Op zijn ziekbed mocht hij vroegtijdig zijn geloften uitspreken op 8 september 1928. Zijn oversten stuurden hem naar Rome, waar hij doctoreerde in de Wijsbegeerte. Zijn priesterwijding vond plaats op 19 augustus 1934. Tot 1938 was hij professor van filosofie aan het Bisschop Hamerhuis te Nijmegen, NL, en aan het Filosoficum te Scheut. Op 13 september 1938 vertrok hij voor een taalstudie naar Peking, China, en een jaar later naar de Missie van Tat'ung in China, waar hij werkzaam was tot eind 1948. Aanvankelijk deed hij er pastoraal werk in de Prefectuur en leerde hij naast de taal ook de cultuur en de leefgewoonten kennen. In Ta tung werd hij directeur van het centrale college dat toen 700 leerlingen telde. Hij maakte er de tweede wereldoorlog mee.

In 1943 werd hij geïnterneerd door de Japanners. In het kamp was hij één van de leidende figuren, en als sportman in hart en nieren bezielde hij er naar verluid het ontspanningsleven. Na de bevrijding verbleef hij in Peking, waar hij les gaf aan de Fu-jen universiteit. Als lid van de pas opgerichte Verbist Academie deed hij aan apostolaat onder de Chinese intellectuelen. (Yu) Ta-tung zelf behoorde nadien tot Taiwan.

Vanaf 1949 was pater Louis Lauwers professor in de vormingshuizen van Scheut, Kessel-lo, Zuun, Jambes en, tussen 1959-1969 te Leuven, waar hij sociologie doceerde. Vóór die periode in Leuven was hij godsdienstleraar aan het Imelda Instituut te Sint-Jans-Molenbeek tussen 1949 en 1958. Hij was hoofdredacteur van het tijdschrift "World Justice" van 1958 tot 1977. Vanaf 1977 verbleef hij te Schilde. Op 24 maart 1981 overleed hij in het Sint-Vincentiusziekenhuis te Antwerpen.

Uit het familiealbum Lauwers-De Wit^3 “… altijd iemands zoon.”
1922 – Priesterwijding, Brussel	1923 – Gesigneerde foto aan de familie vóór het vertrek naar China
1926 - rouwprentje
1926 – De laatste rustplaats van E.H. Frans Lauwers, China