© Laurentii.be Genealogie Laurentii Numquam solus incedes Inhoud Blog Documenten Foto's Gezinnen Stamboom Startpagina Thematisch Verhalen Verwante families Prent Mgr. Ladeuzeplein uit private collectie (Public Domain, 18^e eeuw).

Verhalen - 1787 – Smeekbede van de religieuzen om in hun klooster te mogen weerkeren (Leuven) In een schrijven van 18 mei 1787 aan de gildedekens en broeders van de dekenij, en de dekens der ambachten van de hoofdstad Leuven, doen de religieuzen van het afgeschafte klooster van de Arme Clarissen binnen Leuven hun beklag omdat zij gedwongen werden om hun klooster te verlaten. Zij smeekten om hulp en bijstand, opdat zij opnieuw over hun klooster zouden kunnen beschikken. Zij riepen op tussen te komen bij de “Edele Heeren Staeten van Brabant of hunne Generale Vergaederinge”. Bij de ondertekenaars was Anna Maria Lauwens die tekende met een kruisje (“ende by forme van een kruysken”). Blijkbaar waren de kloosterlingen niet alleen in hun pleidooi. Ook de religieuzen van andere kloosters zoals deze van Predikheren, van de Annonciaten, van de Witte Vrouwen hadden een dergelijk verzoekschrift. Dit soort onteigeningen vonden plaats over het hele Vlaamse land. Ook de religieuze Petronilla Lauwens en zuster Clara Lauwers tekenden rond deze periode een soortgelijke smeekbede van de Arme Clarissen te Antwerpen, gericht aan de hoofdambachten te Antwerpen.  Aan stadszijde van de eerste ringmuur van Leuven, aan wat nu het Ladeuzeplein is, had, in 1513, Katherina van Oppendorp, weduwe van ridder Jan van Bloys, haar ouderlijk huis ter beschikking gesteld van de clarissen voor het oprichten van een klooster volgens de tweede regel van de H. Clara. De aanpalende woning van ridder Walter vanden Tymple werd eraan toegevoegd en, onder toezicht van Dirk van Munster, gardiaan van de Minderbroeders, werden de kloostergebouwen met de kapel opgetrokken van aan het Breugelcollege, gelegen in de Nieuwstraat tegenover het Vicuscollege. Tussen 1597 en 1634 werd het klooster grotendeels herbouwd, maar op 2 mei 1783 bij beslissing van keizer Jozef II – werd het opgeheven. In 1785 diende het als militaire bakkerij voor het Oostenrijkse leger. In 1786 werd het verkocht aan architect Louis Montoyer, die het met de grond liet gelijkmaken.

Afbeelding: het Mgr. Ladeuzeplein in vroegere tijden Het zou echter nog tot 1829 duren vooraleer men tot de nivellering van de plaats en aanpalende gracht overging. Deze Volksplaats langs de vier zijden bebouwd met particuliere woningen, werd later Vosseplein of Ellekensmarkt genoemd vanwege haar wekelijkse functie als openbare markt. Bij het volk bleef het echter de “kerlisse” (in hardnekkige herinnering aan de clarissen). In 1940 werd deze plaats omgedoopt tot “Monseigneur Ladeuzeplein”, ter herinnering aan de gewezen rector van de universiteit die aan de Leuvense Hogeschool een grote uitbreiding had gegeven.